evvet uzun uğraşlar sonucunda buraya geldim ve açtım blogumu. uğraşlar derken yani pek de fazla bi uğraşım yoktu esasında ama insanoğlunun genel özelliklerinden olan hayatı erteleme gafletini yaşadım. İşi içinde büyütmek büyütmek( burda ikinci büyütmeyi biraz daha değişik, böle tiyatrodaki vurgularla sölerseniz daha etkili olabilir) , hedeften uzaklaştıkça ondan daha da soğumak, kendi içinde sözler vermek, gereksiz motive edeceğini zannettiği miladlar koymak... işte genel insan profiliyiz özünde. zaten bu genel profilden biraz uzaklaşan insanlar bir nebze daha başarıya yakınlaşmıyo mu?
Benim blog açmak için miladlarımdan bahsedecek olursak ilk başta amanda aman sınavlarımın bitmesinin bekledim niye çünkü nasa projesi oluşturcam blogumda da ondan::) sonra cima sınavların sonucunu bekledim.En son milad apayrı bir konsepte ve de çok alakasız olmakla beraber jakuzi keyfinden sonra blog açmaktı.Onu da başka bir başlık altında tekrardan bahsetmeyi umuyorum. işte bugün bunu yazıyorum niye mi hafif bir gayrette bulundum. keşke hayatta daha fazla gayrette bulunabilsek. Siz siz olun aklınıza bişey geldimi pazartesiyi beklemeyin o an sizi durdurcak çokta önemli bir etmen yok kendinizden başka. vay arkadaş böle kişisel gelişim kitabından bir parça gibi oldu ama idare edin artık:) klişe bişeyden bahsetsem de yine de akıllara düşürmek istedim çünkü bunun pişmanlıklarını çok fazla çeken biriyim.
i am so late olarak bu sözlerin altını çiziyorum. siz siz olun bugünün işini yarına bırakmayın=)
YanıtlaSil